Zoals alle grote verhalen begon het in een moment van volstrekte leegte. Een creatieve stilte werd doorbroken door een liedje – een van die liedjes die zich in het collectieve geheugen van het hele Nederlandse volk heeft genesteld. Ofwel: een lied dat iedereen kent.
Het was die warme zomer van 2024 toen de muziek zich transformeerde tot een kiem van inspiratie. De songtekst resoneerde anders dan voorheen, fluisterde nieuwe mogelijkheden. Het suggereerde een alternatief verhaal dat smeekte om verteld te worden, zij het op het witte doek of in een roman.
De songtekst, zorgvuldig afgedrukt op twee velletjes papier, werden als een manifest aan mijn muur genageld. En daar, in de stille uren die volgden, begon het verhaal zich te ontvouwen in de eindeloze gangen van mijn verbeelding.
“Ja maar,” zal de kenner opmerken, die het oeuvre van de artiesten tot in detail kent, “Als het vuur gedoofd is en de titel van dit bericht zijn twee verschillende liedjes.” Dat klopt. En zo krijgt zelfs dit bericht een cliffhanger.