Terug naar deze dag op 25 juni 2009.
Ik ontvluchtte mijn huis in Amsterdam voor een week vrij en kocht een ticket voor de nachttrein naar Italië. En na een paar dagen in de metropool Milaan, ging ik verder naar Rome met een treinrit van 3 uur door het groene platteland. Ik kon couchsurfen bij een jong Italiaans stel dat in de buitenwijken van Rome woonde.
Ze pakten direct mijn hand en sleepten me mee in hun Italiaanse leven. Toen ze aan het werk waren, slaagde ik erin Vaticaanstad te verkennen, zag ik het Pantheon, at ik pizza’s en zag ik het indrukwekkende Colosseum. En ik heb waarschijnlijk alle 19 basilieken bezocht, want ik ben een nerd. En ik deed wat de Romeinen doen: al dat heerlijke gelato-ijs eten. De hele dag lang. Het was een warme zomerdag.
In de vroege avond ontmoette ik mijn gastheren weer en het leven was zeer aangenaam. We speelden muziek, ze nodigden vrienden uit of we gingen iets drinken.
Ik had veel geluk dat van mijn gastdame op de beveiligingsafdeling van een groot stadionconcert moest werken. Of ik met haar mee wilde. Ja natuurlijk. Het was een concert van Tiziano Ferro. “Hij is de Michael Jackson van Italië. Onze grootste popster!”, zei ze. Ik herinnerde me die naam. Tiziano had eerder een zomerhit in Nederland (youtube). Dankzij mijn gastvrouw kon ik het stadion in als ik de mensen in hun rolstoelruimte voor het podium maar even kon helpen en zorgen dat ze daar allemaal gelukkig waren. Wat een knaller was dat. En het publiek zong mee. Ik leerde wat meer Italiaans en het concert was een absoluut genot om bij te wonen.
Het was net na de show, toen ik backstage werd meegenomen in de catacomben van het stadion en wachtte tot mijn gastvrouw klaar was met haar werk, toen de stemming 180 graden omsloeg.
Ik had een sms ontvangen op mijn telefoon van een goede vriend in Nederland. Iedereen om me heen leek zo’n bericht te hebben ontvangen.
Mensen stuurden meer berichten op hun telefoon.
Dit was nog niet de tijd dat we allemaal data hadden en naar de BBC-website konden surfen voor een nieuwsupdate.
Het ging via de telefoon en sms’jes.
Mensen waren in ongeloof. Sommige mensen huilden.
De nacht eindigde in rouw.
De muziek afspelen.
Verhalen delen.
Nog meer wijn of bier.
Uit de ramen staren.
Het was de dag waarop Michael Jackson stierf.